Abad ke-18

Raja-raja Prusia pada abad ke-18 tidak berminat untuk mengekalkan tentera laut mereka sendiri. Disebabkan kedudukan benua negeri dan kekurangan sempadan semula jadi yang mudah dipertahankan, Prussia terpaksa menumpukan persiapan ketenteraannya kepada tentera. Selain itu, kerajaan itu dapat bergantung pada banyak hubungan mesranya dengan kuasa laut jiran seperti Denmark dan Belanda.

Frederick II ("Sang Agung") mengambil pandangan bahawa Prussia tidak boleh berusaha untuk membangunkan armada perangnya sendiri. Kerajaan tidak boleh berharap untuk menyamai armada besar Britain, Perancis, Republik Belanda, Sepanyol, Sweden, Denmark, dan Rusia; Dengan sedikit kapal mereka miliki, Prusia akan sentiasa berada di belakang negara-negara maritim yang hebat. Beliau percaya bahawa pertempuran tentera laut jarang menentukan kemenangan konflik dan memilih untuk mempunyai tentera yang terbaik di Eropah dan bukannya armada terburuk di kalangan kuasa tentera laut.

Walau bagaimanapun, Prusia telah membina pasukan tentera laut yang kecil dengan 13 buah kapal perang sementara (campuran antara Gali, Galiot dan Bot meriam) semasa Perang Tujuh Tahun. Armada muda ini kalah dalam pertempuran Frisches Haff pada September 1759 kepada pasukan tentera laut Sweden. Prusia kehilangan semua kapal dan akibatnya Sweden menduduki Usedom dan Wollin. Walau bagaimanapun, kapal telah diganti pada 1760, dan flotilla baharu berkhidmat sehingga akhir perang pada 1763.[1]

Walaupun begitu, Raja Prusia ingin mengambil bahagian dalam perdagangan maritim antarabangsa dan oleh itu mengasaskan beberapa firma perdagangan (dengan kejayaan yang berbeza-beza). Syarikat Emden (secara rasminya, Syarikat Asiatik Diraja Prusia di Emden ke Canton dan China) mengendalikan empat kapal dari 1751 hingga 1757. Maritim Societé de Commerce, yang diasaskan pada 1772, wujud hari ini sebagai sebuah yayasan bernama Preußische Seehandlung (secara kasar diterjemahkan sebagai Perusahaan Maritim Prusia).